تصور کنید در جستجوی مطلبی وارد وبلاگی می‌شوید و از خواندن آن مطلب حسابی بر سر شوق می‌آیید، دوست دارید که نظرتان را در پایین مطلب ثبت کنید و فکر و عقیده‌تان در مورد آن مطلب را به اشتراک بگذارید اما نمی‌توانید چون مدیر آن وبلاگ امکان ثبت نظر در وبلاگش را غیر فعال کرده است ،فرقی هم نمی‌کند که شما از طرفداران پر و پا قرص این وبلاگ هستید یا نه، به هر حال امکان ثبت نظر ندارید.
محمد عباسی فرد وبلاگ نویسی است که من ایشان را یک کامنت نویس حرفه‌ای می‌دانم کامنت های ایشان که از خوانندگان وفادار و ثابت لذت وبلاگ نویسی هم هستند اغلب از دسته همان کامنتهایی است که دکتر مجیدی هم آن ها را می‌ستاید یعنی کامنتهای محمد عباسی فرد همیشه چیزی را به مطلب اصلی اضافه می‌کند و بر ارزش آن مطلب می‌افزاید.
اما شاید برایتان جالب باشید که همین آقای محمد عباسی فرد از زمانی که وبلاگ شخصی خودش را راه‌اندازی کرد تا مدتها امکان ثبت نظر در وبلاگش را غیر فعال کرده بود،تصمیم عجیبی بود اما به هر حال ایشان دلایل خودشان را داشتند.مدتها گذشت تا بالاخره محمد تصمیم گرفت تا دوباره امکان ثبت نظر در وبلاگش را فعال کند.
محمد عباسی در آخرین پستش با عنوان هیچ نظری هنوز ثبت نشده است در این باره می‌نویسد:
«اوایلِ شروع به کارِ این وبلاگ، بخش نظرات را غیر‌فعال کرده بودم، چون تجربه‌ی به دست آمده از وبلاگ‌های قبلی خوشایند نبود، اکثر نظرات بی‌ارتباط با نوشته بود، یا تبلیغات بود یا وبلاگ خوبی داری به وبلاگ من هم سر بزن!
مدتی گذشت و دریافتم اشتباه کرده‌ام، قسمت نظرات یک وبلاگ بخشی جدا نشدنی از وبلاگ است که حذف آن جَفا در حق خواننده و خود نویسنده است. ممکن هست چندین و چند مطلب بنویسید و باز در انتهای مطلب با جمله‌ی "هیچ نظری هنوز ثبت نشده است" مواجه شوید ولی همین که درهای ارسال نظر به روی خواننده باز باشد امیدوارکننده است.»
محمد عباسی ادامه می‌دهد:
« شما برای که می‌نویسید؟ اگر برای خودتان می‌نویسید پس چرا آن را منتشر می‌کنید؟ حالا که نوشته‌هایتان را منتشر می‌کنید پس دوست دارید خوانده شوید، مورد تمجید یا نقد واقع شوید، مخاطب شما حق دارد راجع به مطلبی که خوانده است اظهار نظر کند، نقد کند یا تمجید، بخش نظراتِ وبلاگ برای همین است دیگر!
اصولاً گفته می‌شود بخش نظراتِ هر مطلب یعنی دنباله و ادامه‌ی همان مطلب که این یعنی اهمیتِ بخش نظرات، من برای پایبندی به این نکته حتی سایز فونت بخش نظرات را نیز هم‌اندازه با فونت متن اصلی در نظر گرفته‌ام تا برای نظرات خوانندگان وبلاگم ارزشی برابر با متن اصلی در نظر گرفته باشم.»
راستش را بخواهید وقتایی هست که با خواندن نوشته‌های یک وبلاگ واقعا خوشحال می‌شوم و در دلم به نویسنده آن آفرین می‌گویم هنرمندی او را می‌ستایم و امیدوارنه انتظار می‌کشم تا نوشته و مطلب دیگری را از او بخوانم.
پست تازه محمد عباسی فرد هم جزو همان پستهایی بود که وقتی آن را خواندم در دلم به نویسنده آن آفرین گفتم شاید بخواهید بدانید چرا؟
چون او بر اساس یک تجربه شخصی به یک تصمیم درست رسیده بود و از طرفی با هنرمندی درباره آن نوشته بود،راستش را بخواهید وبلاگ نویسی همین است.وبلاگ نویسی یعنی اینکه بتوانید تجربه‌های بد و خوب ، شیرین و تلخ خود را با هنرمندی با خوانندگان خودتان به اشتراک بگذارید و در کنار اینکه اوقات خوبی را برایش رقم می‌زنید چیزی به او بدهید که برایش ارزشمند باشد و چه چیزی بهتر از درسهایی که ما می‌توانیم از تجربه‌های یک فرد بیاموزیم.
عالی و بسیار خاص بود
عالی
سلام..ازمطالبتون ممنون استفاده کردم...........یک سوال دارم اگرمحبت کنیدجوابشوبه ایمیلم بفرستید....برای پارسابلاگ میخوام کدلایک بذارم مثل مال شماکه فلش هست ولی نمیشه ایاراهی هست؟
جالبه بدونید به خاطر محبت همیشگیِ آقای میرزایی به من وقتی با عنوان کامنت‌نویس حرفه‌ای رو به رو شدم، برای ارسال نظر راجع‌به این مطلب دست و پام رو گم کرده بودم :)
ایده‌ی اولیه مطلبِ «هیچ نظری هنوز ثبت نشده است» فقط یک اطلاعیه برای درست شدن بخش نظرات بود، اما با مطالعه‌ی اون بخش از دیالوگ‌های فیلم نیمه شب در پاریس، تصمیم گرفتم از اون استفاده کنم و مطلب رو به سمت موضوع نظر دادن و بخش نظرات وبلاگ ببرم به اضافه‌ی بیان تجربه‌ای شخصی که خوشبختانه بر خلاف تصوراتم مطلبی شد که از سوی خوانندگان وبلاگ مورد استقبال خوبی قرار گرفت.
منم فکر میکنم دلیل این استقبال خوب، دقیقاً همین پاراگراف آخر نوشته‌ی شما هست جناب میرزایی عزیز.
در آخر میخوام بگم همین پست به ظاهر ساده‌ی شما میتونه یه ایده‌ی خوب برای نوشتن یه پست خوب باشه برای دوستان وبلاگ‌نویس، نوشتن راجع‌به نوشته‌های دیگر وبلاگ‌نویسان که میتونه انتقادی باشه یا اضافه کننده‌ی مطلب جدید به آن نوشته باشه. شاید منم به زودی همچین پستی منتشر کنم!
ممنون از لطف همیشگیِ شما :)
همانطور که فرمودید قصد من هم این بود که با نوشتن چنین پستهایی ،الگوی درستی از وبلاگ نویسی را ارایه کنم و افراد بیشتری را تشویق کنم که لذت وبلاگ نویسی را تجربه کنند و نشان دهم که نظر دادن در وبلاگ‌های دیگر هم ،قسمتی از وبلاگ نویسی است که به همان اندازه مهم و ارزشمند است.
سلام، همونطور که خود شما گفتید محمد واقعا یک آدم بسیار حرفه ای در کامنت نویسی هستش و من فکر میکنم بخاطر کار و رشتش هست که بسیار با دقت به همه چیز پی میبره، چون رشته حقوق و وکالت یکی از رشته هایی که به ریز ترین چیز ها اهمیت میدند و فکر کنم نگاه محمد به مطلب ما مثل اینه که میخواد از یه پست دفاع کنه یا یک پستر و جریمه کنه :)
تعبیر جالبی بود ضمن اینکه باید بدانید آقای عباسی استعدادهای خیلی خوبی در زمینه هنر و ادبیات هم دارند و از همه مهمتر بسیار شخص متین و با شخصیتی هستند